Uzależnienie ma być całkowicie odrębną przewlekłą chorobą mózgu

Jest to prawda, niezależnie od tego, czy chodzi o alkohol, o narkotyki, na uzależnienie od gier czy też o zaburzenia odżywiania, precyzują autorzy tego nowego sformułowania.

I tak jak dla innych chorób przewlekłych, zaburzeń serca albo cukrzycy, leczenie uzależnienia jest sprawą długoterminową.

Ta nowa definicja została chętnie i życzliwie przywitana przez profesjonalistów zajmujących się naszym zdrowiem. Jak ocenia doktor Nora Volkow, dyrektorka instytutu NIDA (National Institute On Drug Abuse, narodowy instytut uzależnienia narkotykowego), może ona zachęcić większą liczbę lekarzy ogólnych do śledzenia oznak uzależnienia u swoich pacjentów.

Według instytutu NIDA, 23 000 000 Amerykanów ma potrzebować leczenia z powodu uzależnienia, ale jedynie dwa miliony się leczy.

Uzależnienie jest generalnie opisywane przez symptomy zachowania: faza ekscytacji, brak, a także rzeczy, które ludzie robią, aby mieć to pierwsze, a uniknąć tego drugiego.

Nowa definicja nie zaprzecza zaleceniom zwyczajowym, opartym na tych symptomach, ale właśnie doprecyzowała, że problem zachowania jest rezultatem dysfunkjonowania mózgu, wyjaśnia pani doktor Nora Volkow.

Jej zdaniem, powrót do nałogu jest jedynie normalną komplikacją choroby przewlekłej, co lekarze oraz bliscy powinni brać pod uwagę. Masz członka rodziny, który mówi ci: byłeś na kuracji odwykowej, jak możesz na nowo się narkotyzować? Patologia mózgowa się utrzymuje przez całe lata, nawet po tym, jak przestaniesz zażywać narkotyki, wyjaśnia specjalistka.

Co się dzieje w mózgu?

Chodzi o kompleksową interakcję między siecią emocjonalną, siecią poznawczą oraz siecią zachowawaczą. Genetyka również odgrywa tu pewną rolę, tak samo jak wiek.

Kora czołowa pomaga w zahamowaniu niezdrowych zachowań, wyjaśnia doktor Nora Volkow.

To właśnie tutaj region mózgu, który zarządza rozumem, podłącza się do centrum emocji, i jest to region mózgu, który dojrzewa jako ostatni. Jest to jedna z przyczyn, dla których trudniej jest nastolatkowi nie ugiąć się pod presją grupy eksperymentującej z konsumpcją narkotyków.

I nawet jeśli dana osoba nie jest biologicznie ku temu skłonna, to może zacząć pić alkohol albo się narkotyzować, tylko po to, aby stawić czoła nieprzyjemnemu albo stresującemu środowisku, dodaje doktor Nora Volkow.

Niezależnie od przyczyny, system nagradzania w mózgu może być zmodyfikowany przez substancję chemiczną, dopaminę, w momencie kiedy substancja ta warunkuje go do poszukiwania przyjemności w papierosach, w narkotykach albo w alkoholu.

Kiedy ktoś jest naprawdę uzależniony, układ ten, zaburzony, zmusza go do powrotu do konsumpcji, nawet jeśli nie wyciąga on z niej już żadnej korzyści. Dzieje się tak, ponieważ mózg jest przyzwyczajony.

Jeśli więc "rzucenie" nałogu powinno być również sprawą wyboru i decyzji ze strony pacjenta, to zrozumienie niektórych reakcji, które leżą u podłoża uzależnienia, może "zmazać nieco wstyd i stygmatyzację", które otaczają te kwestie, dodaje ze swej strony doktor Michael Miller, z amerykańskiego towarzystwa medycyny uzależnienia.

Podczas gdy nauki neurologiczne badają przede wszystkim uzależnienie od narkotyków albo od alkoholu, amerykańskie towarzystwo medycyny uzależnienia zauważa, że jest również możliwe uzależnienie od gry, od seksu oraz od jedzenia, mimo że nie istnieją wiarygodne dane w tym temacie.

W oczekiwaniu, doktor Nora Volkow podkreśla, że interesujące badania właśnie trwają. Badania te mają na celu zdobycie nowych informacji w dziedzinie nauk neurologicznych, które pozwolą opracować najlepsze leczenie przeciwko uzależnieniu, a przede wszystkim terapie zapobiegające nawrotom.

Jeśli chodzi o doktora Millera, jedną z priorytetowych osi badań, według niego, ma być zrozumienie dlaczego z niektórych narkotyków łatwiej jest się wyleczyć niż z innych.