W Japonii, gdzie amleksanoks jest obecny na rynku od 25 lat, różne jego formuły są nadal używane do leczenia astmy. W Stanach Zjednoczonych używa się go z kolei do leczenia zgorzelinowych zapaleń.
Saltiel wraz z grupą specjalistów bada teraz, czy amleksanoks będzie mógł być wykorzystany do leczenia otyłości i cukrzycy u ludzi. Naukowcy pracują także nad zoptymalizowaniem formuły leku.
Odkrycia badaczy potwierdzają założenie, że dla utrzymania balansu metabolicznego kluczowe są dwa geny: IKKE i TBK1. Działają one na zasadzie „hamulca” dla metabolizmu.
Według Saltiela badanie pokazuje, że przynajmniej w przypadku myszy geny IKKE i TBK1 są w dużej mierze odpowiedzialne za utrzymywanie się masy dużej ciała, gdyż zwiększają odkładanie się kalorii i zmniejszają ich spalanie.
Poprzez blokowanie działania tych genów za pomocą amleksanoksu można przyśpieszyć metabolizm, zredukować masę ciała i otłuszczenie wątroby oraz złagodzić cukrzycę.
Naukowcy nie wiedzą jednak jeszcze, czy te same procesy zachodzą w ludzkim organizmie, ani czy uda się znaleźć formułę amleksanoksu bezpieczną dla człowieka oraz efektywną w leczeniu otyłości i cukrzycy. Zapowiadają jednak, że będą prowadzić dalsze badania.
Otyłość: rosnące zagrożenie dla zdrowia Kanadyjczyków
Stały wzrost poziomu otyłości w kraju może bardzo poważnie dotknąć wydolność kanadyjską w dziedzinie zdrowia, według Conference Board w Kanadzie. W 2008 roku, blisko jedna czwarta populacji Kanadyjskiej była otyła. czytaj więcej
Astma postępuje
Badacze z Quebeku przedstawiają nowy dokument, który ma przynieść nowe informacje na temat astmy, która jest chorobą układu oddechowego najpowszechniejszą w całym kraju. czytaj więcej
Brak komentarzy