Szukanie guzów nowotworowych i broni palnej niczym szukanie jedzenia

Zgodnie z teorią biologiczną oraz badaniami laboratoryjnymi prowadzonymi przez psychologów z Uniwersytetu Duke’a, odpowiedzią jest wiara wymienionych pracowników w to, że ciągle jeszcze jest coś do odnalezienia.

“W świecie rzeczywistym, przez większość czasu nie musisz znajdować absolutnie wszystkiego”, stwierdza doktor habilitowany Matthew S. Cain. W efekcie, mamy tendencję do szukania czegoś dopóty, dopóki nasze doświadczenie nie mówi nam, że szanse na odnalezienie są marne.

Ale od prześwietlających bagaże czy radiologów oczekuje się znalezienia wszystkiego, co czyni poszukiwania niezwykle długimi.

W trakcie wcześniejszych badań ustalono, że ludzie zajmujący się zawodowo wzrokowym wyszukiwaniem rzeczy, mogą pomijać obiekty pojawiające się rzadko i zazwyczaj nie zauważają kolejnych przedmiotów po odnalezieniu pierwszego z nich.

W eksperymencie laboratoryjnym, czerpiącym z biologicznej teorii zachowań związanych z poszukiwaniem, grupa badawcza z Uniwersytetu Duke’a ustaliła, że niedociągnięcia naszych wizualnych zdolności poszukiwawczych, mogą być zakorzenione w ewolucyjnej przeszłości.

Przeprowadzone badania pozwoliły ustalić, że fakt ten związany jest z funkcjonującą w biologii „teorią poszukiwania”.

Jest to dobrze znane ze świata natury zjawisko, w którym poszukujące stworzenie w pewnym momencie stwierdza, że zasoby pożywienia na jego terenie nie są bogatsze niż w otaczającym je środowisku, więc przenosi się na inny teren, licząc na znalezienie czegoś lepszego.

Teoria poszukiwania została wsparta badaniami terenowymi prowadzonymi wśród ptaków, naczelnych, insektów oraz gryzoni, a nawet istot nie posiadających mózgów, jak rośliny, jak twierdzi Michael Platt, dyrektor Instytutu Nauk o Mózgu i Centrum Kognitywnej Neurobiologii Uniwersytetu Duke’a.

Wraz z kolegami – Benem Haydenem (obecnie pracownikiem Uniwersytetu w Roachester) oraz Johnem Pearsonem, pomógł przygotować model poszukiwania do badań nad poszukiwaniem wizualnym.

“Te doświadczenia potwierdzają ideę, że mózgi szerokiej gamy zwierząt, w tym także ludzi, ewoluowały do rozwiązywania kwestii szukania w podobny sposób – niezależnie czy chodzi o jedzenie, towarzyszy czy bodźce wzrokowe”, twierdzi Platt.

Co szczególnie fascynujące, to następstwa faktu, że nasze mózgi specjalizują się w konkretnych sposobach poszukiwania i że te ukierunkowania mogą mieć realny wpływ na medycynę lub międzynarodowe bezpieczeństwo.