Objawy chorób

Znajdź objaw choroby:

Wybierz literę rozpoczynającą nazwę choroby której objawów szukasz:

Dziecko z ADHD w szkole i w domu: Jak z nim postępować? Kilka porad

Dziecko z ADHD w szkole i w domu: Jak z nim postępować? Kilka porad

dodane 2019-06-05 20:15

Na ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej, cierpi około siedmiu procent dzieci. Specjalista  jest w stanie postawić pewną diagnozę dopiero około siódmego roku życia malucha. Objawy można jednak zaobserwować dużo wcześniej. Uwagę powinny zwrócić częste kolki, brak snu w ciągu dnia i nadmierne zainteresowanie światem zewnętrznym.

Jakie są objawy ADHD u dziecka?

Dziecko z ADHD ma problemy z koncentracją. Wynika to z tego, że nie potrafi odróżnić bodźców istotnych, od tych, na które nie powinno zwracać uwagi. Dlatego dzieci w wieku szkolnym mają kłopoty na lekcjach. Krzyki dochodzące zza okna, rozmowy kolegów. Wszystko może rozproszyć uwagę ucznia z ADHD. Ponadto jednostki z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej mają skłonność do impulsywnego działania.

Zanim zdążą przemyśleć swoje zachowanie, już przystępują do działania. Bardzo często można mówić w ich przypadku również o słomianym zapale. Zaczynają jedną czynność, nagle tracą nią zainteresowanie, ponieważ inna sprawa przyciąga ich uwagę. Zazwyczaj dziecko z ADHD jest uważane za źle wychowane. Zamiast siedzieć w ławce, chodzi po klasie, udziela chaotycznych odpowiedzi, lub w ogóle ignoruje pytanie. Z badań wynika, że aż czternaście procent uczniów z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej jest wyrzucanych ze szkoły.

Dziecko z ADHD w szkole

Oczywiście złe wychowanie nie jest podłożem tego zaburzenia. Winne nie jest dziecko, a o jego nadpobudliwości decydują kwestie neurobiologiczne, organiczne, a przede wszystkim genetyka. Warto zatem zadać pytanie, jak przystosować dziecko z ADHD do szkolnego życia.

Przede wszystkim nauczyciel nie powinien karać ucznia za jego nadpobudliwość. To nie tylko nie pomoże, ale wręcz zaszkodzi. Piętnowanie dziecka z ADHD doprowadzi jedynie do płaczu, lub nawet agresji. Do nauki zachęci go pochwała i zrozumienie. Należy pamiętać, że zazwyczaj uczniowie z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej są inteligentni, ale nie potrafią właściwie wykorzystać swojego nadmiaru energii. Na lekcje przychodzą nieprzygotowani, a na samych zajęciach nie potrafią skupić zbyt długo uwagi na jednym zagadnieniu, czy zadaniu.

Często zapomina się, jak ważne jest miejsce na sali, jakie zajmuje dziecko z ADHD. W żadnym wypadku nie powinno sadzać się go w ostatniej ławce, czy najdalszym kącie. Wtedy dociera do niego zbyt wiele bodźców, które rozpraszają jego uwagę. Dlatego najrozsądniej, aby taki uczeń słuchał nauczyciela z ławki ustawionej najbliżej tablicy. Równie istotne jest towarzystwo. Najlepiej, aby uczeń z nadpobudliwością w ogóle go nie miał i siedział sam. Jeżeli jednak klasa jest na tyle liczebna, że wszystkie miejsca zapełniają się do ostatniego, uczniowi z ADHD powinno się rozsądnie dobrać kompana. Ważne, aby nie był to największy klasowy urwis, a grzeczny uczeń, który nie rozmawia na zajęciach.

Na biurku nadpobudliwego ucznia powinny znajdować się jedynie najbardziej potrzebne przedmioty. Podręczniki i zeszyty z innych przedmiotów, zabawki, urządzenia elektroniczne i cała gama innych rzeczy, które noszą ze sobą dzieci, należy usunąć z pola widzenia. Wystarczy poprosić dziecko, aby nieprzydatne przedmioty schowało do plecaka.

Kolejną istotną rzeczą jest stały plan zajęć. Zatem np. na początku lekcji nauczyciel sprawdza zadanie domowe, później wprowadza słuchających w nowe zagadnienie itd. Konsekwentne realizowanie schematu pozwoli hiperaktywnemu osobnikowi skupić się na przekazywanych informacjach. Nie wolno jednak zapominać o ciekawej prezentacji tematu. Najprościej poprzedzać twierdzenia przykładami. Ponadto informacje muszą być przekazywane w sposób przystępny. Warto także zaznaczać, które pojęcia są najważniejsze. Bowiem uczeń z ADHD nie potrafi właściwie selekcjonować wiadomości ze względu na ich rangę.

Wskazane jest także, aby na każdym przedmiocie nauczyciele ustalili jasne reguły i zasady postępowania podczas zajęć. Powinni zaznaczyć wprost, na co uczeń może sobie pozwolić, a jakich zachowań musi się wystrzegać. Takie działanie sprawi również, że nadpobudliwy uczeń będzie czuł się bezpieczniej, co może zminimalizować ewentualne nieprzewidziane działania z jego strony.

Dziecko z ADHD w domu

Dla rodziców najtrudniejsze jest rozpoznanie, kiedy zachowanie dziecka spowodowane jest nadpobudliwością, a kiedy wynika po prostu z charakteru malucha. Praktycznie każde dziecko ma skłonność do nonkonformizmu i buntowania się wobec niektórych zasad wprowadzanych przez opiekunów. Jednak niezależnie od tego, zawsze powinno się sprawiedliwie i konsekwentnie reagować na niepożądane zachowanie dziecka.

Dlatego ważne jest, aby ustalić jasne reguły domowego życia. Nie można jednego dnia bagatelizować niewłaściwego zachowania dziecka, a już następnego karcić go za nie. Wzbudzi to w nim poczucie niesprawiedliwości i braku bezpieczeństwa. Na działanie pociechy wpłynie również klarowność poleceń. Jeżeli komunikat okaże się zbyt zawiły, dziecko z czasem przestanie słuchać i ostatecznie wiadomość odbije się od niego, jak od ściany.

Można również przeprowadzić eksperyment z pisemnymi poleceniami. Aby przypomnieć dziecku o porannej higienie, koło lustra można zawiesić kartkę z napisem np. "umyj zęby". Pozwoli to przyzwyczaić nadpobudliwą osobę do systematycznego wykonywania obowiązków.

Czy ADHD da się wyleczyć?

Po pierwsze z ADHD da się nawet wyrosnąć. U czterdziestu procent osób nadpobudliwość zmniejsza się o pięćdziesiąt procent co pięć lat. Pomaga w tym prawidłowa postawa rodziców wobec zaburzeń dziecka, ale również terapia. Z reguły zaleca się leczenie psychoterapeutyczne, a nie stosowanie medykamentów. Najważniejsze wydaje się przekazanie rodzicom kompleksowej wiedzy na temat ADHD i uświadomienie im, że choroba nie jest ich winą.

Ważne jest wczesne rozpoznanie nadpobudliwości i szybka reakcja. Pozwoli ona na uniknięcie powikłań, z których wyjść już się nie da. Mogą to być chociażby sięganie po używki, skłonność do depresji i narażania się na niebezpieczeństwo. Jednak z ADHD da się żyć.

U ludzi z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej ciekawość świata jest bardziej intensywna niż u zdrowych osób. Człowiek z ADHD może nie osiągnie tak dobrych wyników w nauczaniu jak pozostali, ale z pewnością wyróżni się na ich tle pomysłowością i kreatywnością. Wiele osób znanych z mediów cierpi na nadpobudliwość. Są to np. Joanna Szczepkowska, czy Krzysztof Skiba.

Autor: Bartosz Dybała

Zdjęcie: Natali Groń

Objawy ADHD

ADHD, inaczej zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi jest zaburzeniem psychicznym pojawiającym się zazwyczaj w pierwszy 5 latach życia. Przyczyną ADHD są zaburzenia działania dwóch substancji uczestniczących w przekazywaniu pobudzeń w układzie nerwowym, tzw. neuroprzekaźników.... czytaj więcej

Jeden na pięciu dorosłych cierpiących na epilepsję ma także objawy ADHD

Wyniki opublikowane w magazynie ?Epilepsia? sugerują, że około 20% pacjentów cierpiących na epilepsję posiada także objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. czytaj więcej

Zobacz tagi:  nadpobudliwość, ADHD

Dodaj komentarz

Brak komentarzy

Gorący temat

Podwójne widzenie - przyczyny, objawy, leczenie

Podwójne widzenie - przyczyny, objawy, leczenie

Sprawdź czy z Twoim układem nerwowym jest wszystko w porządku »

Artykuły

Tagi

Najnowsze objawy